Artystyczne środki Zapolskiej stoją na wyżynie nie mniejszej. Pomysłowość sytuacji, ekonomia typów, zwięzła, logiczna budowa nie pozwala na wysunięcie żadnych zastrzeżeń. Niewątpliwie jedynym dodatnim typem w tym groźnym środowisku jest służąca. Zapolska z umiarem dobrego artysty nie roztkliwia się nad skrzywdzonym niebożątkiem. Dziewczyna ze wsi ma drapieżność i interesowność chłopską, ale nie ma perfidii i fałszu. Ma nawet pewną „grandezzę” rasową: wspaniałomyślność, gdyż chce przecież odejść bez wynagrodzenia – ulega dopiero namowom matki chrzestnej. Drugim typem jaśniejszym jest Mela. Tkliwość i wrażliwość anemicznej dziewczynki wywodzi się z jej słabości fizycznej. Jest w tym postawieniu sprawy wiele prawdy życiowej.

Obsada:

W spektaklu grają mieszkańcy gminy Nadarzyn: instruktorki NOK, uczennica, studentki, akustyk NOK, osoby z klubu Seniora NOK:

- Anna Balsam (Dulska, Hesia) - 152 cm pasji i charakteru. Nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. W spektaklu gra nastoletnią Hesię i panią Dulska, która wkrótce zostanie babcią, czyli własną, to znaczy Hesi ;) matką. Na pytanie dlaczego wzięła udział w projekcie odpowiada: „Na ogół jestem rozrzutna. Mam nadzieję, że kontakt z rodziną Dulskich choć trochę nauczy mnie oszczędności.

- Jarosław Świętochowski (Zbyszko Dulski) - piękny, młody, zdolny i przedsiębiorczy. Bierze udział w sztuce ponieważ ceni sobie dobre towarzystwo, a w projekcie „Dulska” uczestniczą wyłącznie fascynujący ludzie :) Poza tym uwielbia panią reżyser.

- Dorota Suwalska (Juliasiewiczowa) - na co dzień autorka, na potrzeby projektu przeobraziła się w aktorkę. To tylko jedna z wielu przemian: dla roli musiała całkowicie zmienić osobowość i nauczyć się chodzić w szpilkach. Z próby na próbę podnosi sobie wymagania, to znaczy wkłada buty na coraz to wyższym obcasie. Zdecydowała się na udział w przedsięwzięciu, ponieważ chciała sprawdzić jak to jest być kimś zupełnie innym. Poza tym zawsze marzyła, by zagrać „ryczącą czterdziestkę” ;) Ryczeć potrafi, czterdzieści lat skończyła, więc jest szansa na spełnienie marzenia ;)

- Katarzyna Akram (lokatorka) - kobieta z charakterem (nikt jej nie podskoczy!), w zdumiewający sposób łączy energię i żywiołowość z precyzją i zmysłem organizatorskim. Na pytanie dlaczego bierze udział w projekcie odpowiada: „Ja po prostu mam talent, a skromność to moja najważniejsza cecha - zaraz po urodzie!” O swojej roli mówi: „Najtrudniej jest zagrać swoje przeciwieństwo, a ja lubię podejmować wyzwania.”

- Ewa Kulisiewicz - Singh (Mela) - spokojna, uczynna, otwarta, uśmiechnięta. Fanka wszelkich sportów ze wskazaniem jazdy na rowerze oraz pływania. Udział w sztuce bierze, dlatego bo jak sama twierdzi w życiu trzeba być otwartym na coś nowego, więc ja jestem otwarta na sztukę".

- Kamila Michalska (reżyserka) - dyrektorka NOK. Nigdy nie miała zapędów reżyserskich aż tu nagle… została samozwańczą „głową” rodziny Dulskich. To osoba z poczuciem humoru i godnym pozazdroszczenia dystansem do siebie.

- Aleksandra Szyszko (Hanka) - spokojna, cicha, statyczna - tego z całą pewnością nie można o niej powiedzieć. Na co dzień fanka koszykówki oraz dobrej literatury. W „Dulskiej” bierze udział, bo: fajnie jest chociaż przez chwilę poczuć się kimś innym - kimś, kim się nigdy nie będzie.

- Halina Klimkowska (Tadrachowa) - towarzyska, ciepła, uczynna nieco zwariowana, odważna, to tylko niektóre jej cechy. Posiada w sobie wiele talentów. Do tej pory można było podziwiać jej niepowtarzalny wdzięk i wokal w zespole „Młodzi Duchem” Klubu Seniora NOK. W „Dulskiej” ujawnia kolejny talent - aktorski. W „Dulskiej” bierze udział, bo: jest rządna sławy i oklasków (najlepiej na stojąco).

- Janusz Bajerski (Dulski) - jak każdy mężczyzna lubi reperować samochody, rowery, skutery, traktory i inne pojazdy jedno i dwuśladowe. Na co dzień wielki fan piłki nożnej, boksu i kolarstwa. Posiada nie tylko talent aktorski ale również muzyczny bowiem śpiewa w zespole „Młodzi Duchem” Klubu Seniora NOK. W „Dulskiej” bierze udział, bo jak mówi: który facet nie chciałby mieć (bezkarnie) dwóch żon jednocześnie.

- Danuta Woźniak (Dulska) - ciepła, energiczna, zawsze uśmiechnięta i bardzo rodzinna, choć w zupełnie innym znaczeniu, niż grana przez nią postać. Wzięła udział w projekcie, ponieważ chce ćwiczyć swoją pamięć i spędzić miłe chwile z młodymi pasjonatami sztuki.

Poza tym „grają” meble i dywan z dawnej siedziby USC w Nadarzynie, oraz zdjęcie pewnego małżeństwa zawartego na początku lat siedemdziesiątych na Mazowszu.

„Pani Dulska” - to wymarzony utwór agitacyjny. Dulscy nie pracują, śmierdzą gdzieś w jakichś urzędach, a żyją z kamienicy. Dulska niby to robi coś, niby jest zajęta, zalatana, wstaje o świcie, wiecznie się krząta, ale to jej własna osobista przyjemność sportowa, a utrapienie całego domu. To sadysta przy władzy. Ten groźny babsztyl, cerber cuchnącego domowego ogniska, jest wrogiem nie mniejszym od lasecznika tyfusu. Dzięki doskonałej wnikliwości i obserwacji Zapolskiej bakcyl ten został odkryty - a to już wiele. Obawa „dulszczyzny” musi mieć swe zbawienne skutki. Nie waha się w pewnej kategorii porównywać pracę Zapolskiej z dziełem Beaumarchais czy z dziełami Moliera.